Hebzucht

Hebzucht - de zucht naar het hebben.

Als je goed om je heen kijkt is de eerste (en ook tweede) indruk dat wij mensen van nature hebzuchtig zijn. Naar geld en dingen, naar status, aanzien, roem, vroomheid, seks, intimiteit, liefde, geluk, wijsheid. En wat al niet meer.

Psychologisch gezien is de functie van de hebzucht dat we door ons te verbinden met het hebberige in ons, we een verlangen naar iets buiten ons creëren wat, als en wanneer dat verlangen wordt vervuld, inbegrepen de weg ernaartoe, ons bevrediging en bij vlagen zelfs genot geeft.

Hebzucht is óók toegepast egoïsme, met de optiek jezelf te bevoordelen en/of profileren ten opzichte van een ander. De ik wil iets terwijl de ander daarbij als referentiepunt optreedt - jíj rode laarzen, dan ik ook.

Hebzucht is de interne motor om, door het creëren van te stillen verlangen, jezelf later te kunnen bevredigen en bevestigen in je zijn. Hebzucht raakt ten volle aan onze dieper gelegen lusten, driften en angsten.

We ondernemen telkens weer deze exercitie van de hebzucht omdat we, door onze lusten, driften en angsten openlijk danwel bedekt te prikkelen, door bevrediging en zelfs genot te ervaren in onze relaties tot anderen, éven los kunnen zijn van de immer aanwezige interne onrust, dat wil zeggen, onze diepgevoelde worsteling met het leven. Hebzuchtig zijn maakt het leven lichter, je ervaart dat je er mag zijn en dus er toe doet. Velen menen zelfs dat hebzucht gelukkig maakt.

Ouderen zijn, uitzonderingen daargelaten, minder hebzuchtig dan jongeren. Ze hebben met de jaren meer rust in het leven gevonden en voelen daarom minder noodzaak tot gedrag wat expliciet bevrediging en erkenning schenkt.

Het kortstondige van de bevrediging en dus de noodzaak tot telkens weer opnieuw willen hebben, is de reden dat de meeste grote filosofieën en godsdiensten hebzucht afwijzen als bron van permanent geluk. Ze pleiten daarentegen voor matiging in het willen hebben, en zelfs voor ascese.

Deze notie negeren wij echter blijmoedig en vol overgave, onze zelfbenoemde leiders voorop. Daarbij degenen die niet het hebberige hebben propageren, minachtend verplichten tot meedoen - er is geen uitweg mogelijk.

Hebzucht is zo dwingend, zo alles omvattend, dat alles wat er is, wil het worden opgemerkt en betrokken in het menselijke verkeer, zodanig wordt vervormd, verpakt en aangeboden, dat het optimaal appelleert aan onze primaire driften, lusten en angsten.

Het kader raakt losgezongen van wat er is. Inhoud verliest haar waarde en enkel vorm en buitenkant blijven over. Oppervlakkigheid en onbenulligheid regeren, terwijl bezieling en kwaliteit verdwijnen.

Wat niet meekan in dit stramien, wordt niet meer opgemerkt en verwijnt als oud vuil uit het zicht. Ook het besef dat het anders kan, blijmoedig de ondergang van het avondland tegemoet.

Volgende pagina

Heimwee

Mensdingen

Menu

Mensdingen - Leven - Psychisch - Therapie ed. - Home - Begeleiding - Training - Tests - IDEE - Contact & zo