Liefde

Hoe is het bij jou met de liefde. Liefde voor je zelf, de ander, het leven?

Misschien denk je daar niet zo over na maar mocht je ooit wel eens bij ons naar binnen zijn gestapt, dan weet je dat hier bij IDEE de ruimte is om daar wel over na te denken en gedachtes over uit te wisselen. In míjn werkkamer gaat het vooral over de liefde, en hoe je je verbindt met de ander.

Want je verbinden is makkelijker gezegd dan gedaan. Het is namelijk nog steeds zo dat 1 op de 3 huwelijken en lange vaste relaties strandt - alhoewel er in 2020 iets minder echtscheidingen waren in vergelijking met de jaren daarvoor; goed nieuws want de voorspelling was dat door de coronamaatregelen er juist meer relaties stuk zouden gaan.

Misschien raken we er door alle onrust in de wereld - klimaat, mensen op de vlucht, toeslagenaffaire etc, er van doordrongen dat het leven minder maakbaar is dan we dachten en dat wat we kunnen doen, bestaat uit goede en liefdevolle zorg en aandacht voor onszelf en de ander, te beginnen met onze directe naasten. Je zou kunnen zeggen: doe eens lief. Elke dag opnieuw.

Voel je welkom als je van gedachten wilt wisselen over je relatie. Natuurlijk kun je ook met alle andere levensvragen waar je zo mee kunt zitten bij me terecht.

Liefdevolle groet Conny

Het aller-moeilijkste in de liefde is om van de ander te leren houden om wie de ander is en niet om wie je zelf bent (Hannes Meinkema).

Training

- Start ma 10/1 De Kunst van Verbinden
- Start ma 7/3 De Kunst van Verbinden

U bent van harte welkom.

Arthouse: Tout s'est bien passé

Een nieuwe film van François Ozon, genomineerd voor de Gouden Palm. Ozon baseerde het script op het gelijknamige boek van Emmanuèle Bernheim. Met Sophie Marceau en Hanna Schygulla.

De vader van Emmanuèlle ligt op 85-jarige leeftijd na een beroerte in het ziekenhuis. Als hij wakker wordt, half verlamd en afhankelijk, besluit de man die altijd nieuwsgierig was naar alles en vol passie door het leven ging, zijn leven te beëindigen. Hij vraagt zijn dochter om hem te helpen sterven.

Tout s’est bien passé is geen klassieke themafilm. Niet alleen gebruikt Ozon zijn kenmerkende zwarte humor, hij is ook vooral geïnteresseerd in de complexe relatie tussen de koppige André en zijn dochters. Fijn is ook dat dit rijk geschakeerde familieportret de valstrikken van de goedkope tv-film vermijdt.

Arthouse: The Gold Rush

Dit najaar wordt in veel bisoscopen aandacht gegeven aan films van Charlie Chaplin: eenmalige vertoningen van een tiental bijzondere, door hem geproduceerde films. Aanleiding is de 100-ste verjaardag van The Kid (1921). Deze film is onderdeel van dit Charlie Chaplin retrospectief.

In de Goldrush (1925) zoekt de Little Tramp zijn geluk in de goudmijnen van Klondike. Als een zware sneeuwstorm dreigt, schuilt hij met de crimineel Black Larson en de goedgezinde Big Jim McKay in een verlaten hut. De mannen krijgen honger en zijn gedwongen te eten wat er te eten valt. Terwijl Chaplin aan zijn schoen kauwt, overweegt iemand anders een moord te plegen.

Chaplin (1889-1977) is misschien wel een van de grootste acteurs van de vorige eeuw, en een meester in de zwijgende film.

Waren zijn tijdgenoten zoals Stan Laurel & Oliver Hardy en Buster Keaton vooral geïnteresseerd in slapstick, Charlie Chaplin laat zich, zeker in de langere speelfilms, zien als iemand die ook geëngageerd is en hart voor de minder bedeelden heeft.

Notitie: Troost

Niet voor alle problemen bestaat een oplossing. Niet alle leed kan ongedaan worden gemaakt of weggenomen. Troost zoeken we op z'n tijd allemaal; wij mensen kunnen niet zonder.

Troost is dat een ander of jijzelf naast je gaat staan en je bemoedigt en steunt op het emotionele vlak, al je misère en verdriet aanhoort en je als een lieve, begrijpende vader of moeder koestert en helpt dat wat is, te aanvaarden.

[Verder lezen op de site].

Tentoonstelling: Panamarenko - Reise in den Sternen

Kröller Möller, Otterlo, 16 okt '21 - 13 mrt '22

De Belgische kunstenaar Panamarenko (1940-2019) deed decennialang onderzoek naar beweging, vliegen en zwaartekracht, met vaak onconventionele en fantasievolle objecten tot resultaat. Zijn denken over het maken van de vehikels legde hij vast in talloze gedetailleerde schetsen en ontwerptekeningen.

Het middelpunt van de tentoonstelling is een van Panamarenko’s meest imposante objecten: Vliegtuig Continental uit 1974. Het fragiele, lichte vliegtuig met een spanwijdte van 18 meter zou met een fietsmechanisme de lucht in gebracht kunnen worden - maar of het echt kan is zeer de vraag.

Vliegtuig Continental wordt getoond met talloze schetsen en drie andere wonderlijke vliegapparaten. Zo zijn er ontwerpen voor vliegtuigen met insectenvleugels, schetsen voor een enorme zeppelin (in 1971 daadwerkelijk) uitgevoerd, en schetsbladen van een raketrugzak om mee door het heelal te vliegen (Reise in den Sternen).

Tentoonstelling: Liz Johnson Artur – Of life of love of sex of movement of hope

Foam, Amsterdam, 15 okt '21 - 12 feb '22

Liz Johnson Artur (Rusland - Ghana) fotografeert al meer dan dertig jaar, over de hele wereld, waarbij ze haar focus heeft op de Afrikaanse diaspora wereldwijd. Een en ander heeft geleid tot haar fameuze Black Balloon Archive.

In haar foto’s legt ze momenten vast die ook onderdeel zijn van een verhaal dat ze vertelt. Ze presenteert de foto’s op verschillende manieren om te onderzoeken hoe ze geïnterpreteerd worden wanneer de context veranderd wordt. In haar visueel boeiende werk maakt de kunstenaar gebruik van textuur en sculpturale elementen.

Tentoonstelling: Chas Gerretsen – In de hoofdrol Chas Gerretsen

Fotomuseum, Rotterdam, 16 okt '21 - 22 apr '22

Chas Gerretsen (Nederland, 1943) werkte eind jaren zestig als oorlogsfotograaf in Vietnam en was erbij toen in 1973 in Chili de staatsgreep tegen Allende werd gepleegd. Later vestigde Chas Gerretsen zich in Hollywood en fotografeerde sterren. Ook was hij fotograaf op de set van de film Apocalypse Now van Francis Coppola.

Het archief van Gerretsen bevindt zich in het depot van het Nederlands Fotomuseum. In de tentoonstelling zijn naast zijn beroemde beelden ook veel niet eerder getoonde foto’s te zien. Zijn ouvre raakt aan belangrijke thema’s als: bestaat er zoiets als objectieve journalistiek? Moet je stelling nemen als fotograaf?

In 1989 zette Chas Gerretsen een punt achter zijn carrière (hij is een man die snel verveeld raakt). Sindsdien bevaart hij de wereld op zijn zeilboot.

Boek: Als je alles waar je spijt van hebt ongedaan zou kunnen maken, zou je dat dan ook doen?

Matt Haig, Lebowski 2021

Nora wordt overweldigd door het gevoel dat ze in haar leven verkeerde keuzes heeft gemaakt, en iedereen teleurstelt.

Wanneer ze in de middernachtbibliotheek terecht komt, een plek tussen leven en dood, krijgt ze de kans om te zien op welke vele manieren haar leven anders had kunnen verlopen.

Elk boek dat ze openslaat neemt haar mee naar een ander leven: waarin ze Olympisch zwemkampioen is, wél bij haar ex is gebleven of haar droom om gletsjeronderzoeker te worden daadwerkelijk heeft waargemaakt. In elk bestaan probeert ze haar weg te vinden.

Terwijl ze door de Middernachtbibliotheek struint moet ze de ultieme vraag onder ogen komen: wat maakt voor haar het leven de moeite waard?

Middernachtbibliotheek is een betoverende en hartverwarmende roman die toont dat er altijd nog andere mogelijkheden zijn als je het somber inziet. Een ode aan het leven, ook als dat gebreken kent.

- Matt Haig kende vanaf zijn 24e terugkerende depressies, paniekaanvallen en langdurige angsten. Om zichzelf te leren daarmee om te gaan, begon hij over die angsten en zo te schrijven. Inmiddels heeft hij 28 boeken geschreven. Zijn bekendste boek is Redenen om te blijven leven. Ook van harte aanbevolen.

Conny Heuvelman

Column: Het sociale domein

Ik ben geboren in de jaren vijftig en groot geworden in de jaren zestig en zeventig. Daar heb ik best vrede mee, ik zou ook niet in het huidige tijdsgewricht groot willen worden, of in het vorige, dat van het begin van deze eeuw.

Ik ben dus een echte boomer. Die de hippie-tijd en de opkomst van het feminisme heeft meegemaakt, en bezettingen en sociale acties en zo. Fantastische tijd. Bevrijdend ook, loskomen van het benepene en navelstaren van toen.

Qua studie toentertijd ben ik groot geworden met de sociale wetenschappen. Ik vond het een enorme verrijking. Oog voor al die maatschappelijke structuren, tendenzen en problemen. Klassejustitie, onderdrukking van groepen en niet respecteren van rechten.

De jaren negentig zat ik veel in het verre buitenland, in gebieden in oorlog en/of crisis. Dat daar veel problemen op het sociale vlak speelden: daar was geen discussie over mogelijk, dat lag voor de hand. In Nederland ondertussen kantelde dit beeld, het sociale maakte plaats voor het maakbare persoonlijke.

Toen ik het begin van deze eeuw therapeut werd, en geconfronteerd werd met het IK en de verantwoordelijkheid van het individu voor zijn/haar eigen leven (volg je passie, overgewaaid uit de VS, was in die tijd een gevleugelde uitspraak), had ik daar wel problemen mee maar niet zo diepgevoeld. Die kwamen pas later, bij het begeleiden van cliënten. De totale reductie van iemands leven tot de eigen verantwoordelijkheid en de eigen persoonlijke sticker op basis van een diagnose uit een boek. Dat vond ik problematisch en ik heb me daar nooit goed toe kunnen verhouden.

Ongeveer tien jaar terug begon dit mensbeeld in de samenleving beetje voor beetje te kantelen. Gelukkig maar. Typisch was wel dat dat niet gebeurde middels aandacht voor wat sociologen al decennia zeiden en schreven, maar vooral via individuele psychiaters die problemen in het sociale domein aankaarten.

Nu, in de jaren twintig van deze eeuw, komt de belangstelling voor het sociale in al haar aspecten terug, inclusief de notie dat veel problemen van het individu enkel oplosbaar zijn wanneer je er naar kijkt binnen de context van het sociale - dat je bijvoorbeeld zegt: je hebt een burn-out maar het enige dat je echt gaat helpen is dat je een andere werkgever zoekt. Of: de GGZ zegt wel dat je borderline hebt maar ik denk dat juist dat vechten met die instanties je veel schade berokkend heeft, dat heeft niets met jou te maken.

Het perspectief kantelt. Een grote winst, vind ik dit alles. En je zou bijna zeggen: terug naar vroeger.

Peter Spelbos

Muziek: Judy Blank

TivoliVredenburg, Utrecht, do 25 nov 2021
Paradiso, Amsterdam, za 4 dec 2021

Met haar groovy americana met eigenwijze folk- en rootspop maakte ze in Nederland indruk op festivals als North Sea Jazz, Lowlands en Pinkpop, en in het buitenland op SXSW en AmericanaFest. De Nederlandse zangeres Judy Blank koppelt een heldere, soul-stem aan meer dan uitstekende songschrijverscapaciteiten.

Op haar plaat Morning Sun (2018) laat ze een mooie mix van eigenwijze indiefolk, vernuftig gitaarwerk en een ontwapenende stem horen. Vorig jaar volgde Morning After, waarop ze kiest voor rauwer gitaarwerk en meer country. Dit voorjaar verscheen het laatste deel van de trilogie, op cassette: Morning Tapes, zo puur.

Muziek: Jayh Jawson

Melkweg Amsterdam, Do 2 dec 2021

Jaouad Ait Taleb (38), artiestennaam Jayh Jawson, is een bekende zanger, rapper en producer. Met zijn twee broers runt hij het muzieklabel Avalon Music en produceert en maakt hij al sinds 2021 rap. Hij groeide op in Amsterdam Noord en leerde piano, keyboard en basgitaar spelen in de kerk.

Jayh Jawson timmert al jaren aan de weg, werkt vaak met andere artiesten als Dio, Lange Frans en Willie Wartaal en produceerde vele hits in de urban music scene. Hij is still going strong. Van harte aanbevolen.

Oude nummers:

September '20 - Januari '20 - September '19 - Januari '19 - September '18 - April '18

IDEE

Bureau IDEE - Spelbos & Heuvelman - Emagazine IDEE Menu

Mensdingen - Leven - Psychisch - Therapie ed. - Home - Begeleiding & training - Tests - IDEE - Contact & zo